annemi anlıyorum artık. yağmur yağınca kefyimce ıslanabilmek için sokağa kaçardım. nasıl sinirlenirdi. bu keyfi bana çok gördüğüne inanırdım o zaman. yusufta benim çocukluğumdaki gibi düşünüyor sanırım. çok sinirli. halbuki o başını akan bir oluğun altına sokmayı hayal ediyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder