2 Mayıs 2011 Pazartesi



annemi anlıyorum artık. yağmur yağınca kefyimce ıslanabilmek için sokağa kaçardım. nasıl sinirlenirdi. bu keyfi bana çok gördüğüne inanırdım o zaman. yusufta benim çocukluğumdaki gibi düşünüyor sanırım. çok sinirli. halbuki o başını akan bir oluğun altına sokmayı hayal ediyordu.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder