Bugün Yusuf ben ve Latif Yusuf'un koro çalışmasına gittik. Yusuf sınıfına girince sessizce onu takip edip - fotoğraf çektirmekten hoşlanmıyor bu aralar- bir iki kare çektim. Fotoğrafların berbatlığından yaptığım bu gizli kapaklı işi ne denli zor gerçekleştiğini tahmin etmişsinizdir. Zira bir taraftan iki aylık Latif'e mukayyet olmaya çalışırken diğer taraftan da çocuklarına el sallayan öpücük gönderen velilerin arasından sıyrılmaya çalışıyordum. Sonra mı ne oldu? Sonra Latif kapalı kapılar ardında çalışma yapan altı dokuz yaş arası bir harman çocuktan daha fazla ses çıkartarak gelecekte ne denli iddialı olacağını koro şeflerine duyurdu. Minik dudaklarını büzüp tüm notaların belini kırdı diyebilirim. yine de çok sevimliydi. Resim atolyesinden birkaç hoca bebek sesini duyunca dayanamayıp sevmek için yanımıza bile geldiler. Evet Latif güzel ağlıyor:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder