bayram

harika bir bayram geçirdim. kaç bayramdır bu denli keyiflisini yaşamamıştım. izmite gidiş, kurbanımızı kesişimiz, ardından adapazarına gidip teyzemleri ziyaret. köyü nasıl da özlemişim. çocuuken bir han kadar büyük bulduğum köy evi ufalmış. bebekliklerini gördüğüm çocuklar genç kız ve delikanlı oldular zaten. oğullarım bir zamanlar benim koşturduğum bahçelerde dolaştılar. dayım eskiden bizimle nasıl oyunlar oynarsa çocuklarımla da aynı şekilde oynadı. biz nasıl kıkır kıkır güldüysek onlar da güldü. teyzem arabanın arkasını kavanoz kavanoz salçalarla, kompostolarla doldurdu. lahanalar, maydonuzlar, fasulyeler, taze sütler yerleştirildi. sonra ki gün meryemle latifi ablama bırakıp istanbula kaçtık. ablamın evi o gece bayram ziyaretlerinden dolup taştı gerçi. bizim veletlerle birlikte evde on- on iki kadar çocuk vardı. bizse istanbulun tadını çıkarttık. uzun zamandır ayak basmadığım bu güzel şehirden sabah ezanında ayrıldım. yusuf da pek mutlu oldu. "doğduğum şehre geldim, doğduğum şehre geldim" diyip durdu. kedilerle oynadı, kuzeniyle kıkırdadı, eski bir arkadaşıyla bilgi,sayar oynama fırsatını buldu. dönüş yolunda da tüm sevimliliğiyle kardeşlerinin bakımına ayrdım etti. meryemi oyaladı, latife taklitler yaptı. hatta yusufu paylaşamayan latif çıngar bile çıkarttı. çok güzeldi çok...