26 Şubat 2010 Cuma

Halimiz Harap

Yazılacak şeyler önce birikiyor sonra da unutulup gidiyor. Bugün duyduğumu unutmadan yazayım bari. Okuldan gelen Yusuf bana ağzını açıp çıkan dişini gösterdi. bir haftadır gitmeye niyetliyim diye sallanıyordu diş. ( Okulun rambosu benim oğlum olduğundan her kavgada onu görmek mümkündür) kavga ederken düşmüş. nasıl dedim. Ya, çocuk ağzıma vuruyordu, baktım kanıyor, dişim de ağzımdan düştü (Ben de panik yok, böyle şeyleri zira çok duyuyorum) Eee oğlum alsaydın ya yerden dişini, çıkan dişlerini birikitiriyoruz bilmiyor musun.
- Anne alamazdım, çocuk çok sinirliydi, ancak kaçtım, kalıp da vurmasına izin mi verseydim. (Neyseki arada bir de olsa kaçmayı biliyor, takdir ettim)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder